حرف اول
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
انا اعطیناک الکوثر
فصل لربک و انحر
ان شانئک هو الابتر
صدق الله العلی العظیم
هفت پاداش روزه داری
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه به خاطر خدا ماه رمضان را روزه بدارد، مگر آن كه خداوند متعال هفت ويژگى را براى او حتمى مىسازد:
نخست: حرام در بدنش ذوب مىشود.
دوم: به رحمت الهى نزديك مىگردد.
سوم: كفّاره خطاى پدرش آدم عليه السلام را ادا مىكند.
چهارم: خداوند، دشوارى هاى دمِ جان دادن را بر او آسان مىسازد.
پنجم: از گرسنگى و تشنگى روز قيامت، ايمن مىگردد.
ششم: خداوند به او از آتش امان مىدهد.
و هفتم: خداوند به او از نعمت هاى پاكيزه بهشت مىخوراند.
منبع: مراقبات ماه رمضان, محمد محمدی ری شهری, ص81
#معجزه امر به معروف و نهی از منکر #زبانی :
امام خامنه ای:
????من همین امر به معروف و نهی از منکر زبانی را ولو به شکل خیلی راحت، آرام و بدون هیچ خشونت و دعوایی واقعا از #معجزات_اسلامی می دانم.
مثلا یک نفر دارد کار خلافی می کند می گویند آقا شما این کار را نباید می کردی. این مطلب را بگو و برو.
می گوید او برمی گردد دو تا فحش به من می دهد. خیلی خوب حالا دو تا #فحش هم به شما بدهد #برای_خاطر_امر_خدا #تحمل کنید.
اگر #نفر_دوم هم بگوید آقا شما باید این کار را نمی کردی بدانید اگر #دعوا هم بکند دعوایش کمتر از آنی است که با نفر اول کرده است.
#نفر_سوم و نفر #دهم و نفر #بیستم هم همین طور.
✅ بنابراین اگر نهی از منکر باب شد و تا نفر بیستم رسید شما خیال می کنید آن آدم دیگر آن کار را تکرار خواهد کرد؟
نهی از منکر واقعا معجزه می کند #فقط_هم_زبانی؛
#یدیش در اختیار #حکومت است؛
یعنی اگر جایی باید با گناهکار به صورت یدی و مجازاتی برخورد بکنند فقط دستگاههایی از حکومت هستند که مسئول این کارند.
سخنرانی امام خامنه ای در سال 1377
گابریل گارسیا مارکز به سرطان لنفاوی مبتلاست و میداند عمر زیادی برایش باقی نیست.
بخوانید چگونه در این نامهی کوتاه از جهان و خوانندگان خود خداحافظی میکند:
اگر پروردگار لحظهای از یاد میبرد که من آدمکی مردنی بیش نیستم و فرصتی ولو کوتاه برای زنده ماندن به من میداد از این فرصت به بهترین وجه ممکن استفاده میکردم.
به احتمال زیاد هر فکرم را به زبان نمیراندنم، اما یقیناً هرچه را میگفتم فکر میکردم.
هر چیزی را نه به دلیل قیمت که به دلیل نمادی که بود بها میدادم.
کمتر میخوابیدم و بیشتر رویا میبافتم؛ زیرا در ازای هر دقیقه که چشم میبندیم، شصت ثانیه نور از دست میدهیم.
راه را از همان جایی ادامه میدادم که سایرین متوقف شده بودند و زمانی از بستر بر میخواستم که سایرین هنوز در خوابند.
اگر پروردگار فرصت کوتاه دیگری به من میبخشید، سادهتر لباس میپوشیدم، در آفتاب غوطه میخوردم و نه تنها جسم که روحم را نیز در آفتاب عریان میکردم.
به همه ثابت میکردم که به دلیل پیر شدن نیست که دیگر عاشق نمیشوند، بلکه زمانی پیر میشوند که دیگر عاشق نمیشوند.
به بچهها بال میدادم، اما آنها را تنها میگذاشتم تا خود پرواز را فرا گیرند.
به سالمندان میآموختم با سالمند شدن نیست که مرگ فرا میرسد، با غفلت از زمان حال است.
چه چیزها که از شماها [خوانندگانم] یاد نگرفتهام … یاد گرفتهام همه میخواهند بر فراز قلهی کوه زندگی کنند و فراموش کردهاند مهم صعود از کوه است؟ !
یاد گرفتهام وقتی نوزادی انگشت شصت پدر را در مشت میفشارد، او را تا ابد اسیر عشق خود میکند.
یاد گرفتهام انسان فقط زمانی حق دارد از بالا به پایین بنگرد که بخواهد یاری کند تا افتادهای را از جا بلند کند.
چه چیزها که از شما یاد نگرفتهام … احساساتتان را همواره بیان کنید و افکارتان را اجرا…
اگر میدانستم امروز آخرین روزی است که تو را میبینم، چنان محکم در آغوش میفشردمت تا حافظ روح تو گردم.
اگر میدانستم این آخرین دقایقی است که تو را میبینم، به تو میگفتم «دوستت دارم» و نمیپنداشتم تو خود این را میدانی…
همیشه فردایی نیست تا زندگی فرصت دیگری برای جبران این غفلتها به ما دهد.
کسانی را که دوست داری همیشه کنار خود داشته باش و بگو چقدر به آنها علاقه و نیاز داری. مراقبشان باش. به خودت این فرصت را بده تا بگویی: «مرا ببخش»، «متاسفم»، «خواهش میکنم»، «ممنونم» و از تمام عبارات زیبا و مهربانی که بلدی استفاده کن…
هیچکس تو را به خاطر نخواهد آورد اگر افکارت را چون رازی در سینه محفوظ داری. خودت را مجبور به بیان آنها کن. به دوستان و همهی آنهایی که دوستشان داری بگو چقدر برایت ارزش دارند. اگر نگویی فردایت مثل امروز خواهد بود و روز بی ارزشی خواهی داشت…
همراه با عشق.
#گابریل_گارسیا_مارکز
“خداحافظی يا وصيت نامه یکی از غول های ادبیات قرن بیستم و برنده نوبل ادبیات، خالق صد سال تنهائی”
زنی که باردار است ، آیا باید روزه بگیرد؟
آیت الله خامنه ای : اگر بر اثر روزه، خوف ضرر بر جنین داشته باشید و خوف ضرر هم داراى منشأ عقلایى باشد، افطار براى ایشان واجب است و در صورت افطار به جهت عذر شرعى، براى هر روزى باید یک مدّ طعام - تقریباً 750 گرم گندم یا نان و مانند آن - به فقیر بدهید و قضاى روزه را هم بعداً بجا آورید.
اگر تأخیر قضاى روزه ماه رمضان تا ماه رمضان دیگر بر اثر سهلانگارى و بدون عذر شرعى باشد، کفاره تأخیر نیز واجب است که عبارت است از پرداخت یک مدّ طعام به فقیر براى هر روزه، ولى اگر به خاطر عذرى باشد که شرعاً مانع صحّت روزه است، فدیهاى ندارد
آیت الله مکارم شیرازی : چنانچه روزه ماه رمضان و قضای آن تا سال بعد برای خودتان ضرر داشته روزه واجب نیست و قضا نیز ندارد فقط برای هر روز فقیری را اطعام می کنید.
چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد برای حمل یا فرزندتان ضرر داشته احتیاطا روزه را قضا می کنید و همان کفاره را می پردازید.
چنانچه روزه ماه رمضان برای خودتان ضرر داشته و قضای آن بدون عذر ترک شده قضای آن را بجا می آورید و کفاره مذکور را می پردازید همچنین اگر روزه ماه رمضان برای حمل یا فرزند ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد برای خودتان و یا حمل و یا فرزندتان ضرر داشته است
اما اگر روزه ماه رمضان برای حمل یا فرزند ضرر داشته و قضای آن تا سال بعد بدون عذر ترک شده قضای آن را بجا می آورید و برای هر روز دو فقیر را اطعام می کنید.
آیت الله سیستانی : روزه بیمار در صورتى که ضرر داشته باشد ( چه موجب شود بیمارى زیاد شود ، یا مدت درمان را طولانى کند ، یا درد را تشدید نماید) صحیح نیست ، البته در همه آنها باید ضرر به مقداری باشد که معمولا قابل تحمل نیست ، وفرقى نیست بین اینکه یقین به ضرر داشته باشد یا گمان به آن , بلکه حتى اگر احتمال ضرر بدهد (البته این احتمال باید به نحوى باشد که موجب ترس شود واین ترس ِ ضرر بر اساس موجبات عقلایى باشد) ، وبیمار باید بعد از بهبودی ، آن روز را قضا کند وکفاره بر او واجب نیست ، اما اگر بیمارى تا ماه رمضان سال بعد ادامه داشت قضا از او ساقط مى گردد وباید براى هر یکروز 750 گرم نان یا ماکارونی یا گندم وامثال آن را به یک فقیر فدیه بدهد .
وهمچنین صحیح نیست روزه از انسان سالمى که ترس بروز بیمارى را داشته باشد چه رسد به این که یقین به بروز بیمارى داشته باشد.
واما بیمارى که روزه براى او ضرر ندارد باید روزه بگیرد ، و روزه اش صحیح است.
مسأله 1728-زنی که زاییدن او نزدیک است و روزه برای حملش1 ضرر دارد روزه بر او واجب نیست، و باید برای هر روز یک مد طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد2 و نیز اگر روزه برای خودش ضرر دارد، روزه براو واجب نیست3 و بنابراحتیاط واجب4 باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد . و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید.
1- سیستانی: خودش یا حملش…
2- سیستانی: باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید. [پایان مسأله]
خوئی، تبریزی: باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد…
سبحانی: باید براى هر روز یک مدّآرد گندم به فقیر بدهد…
3- اراکی، سبحانی: و باید برای هر روز یک مد طعام (سبحانی: یک مد گندم و یا آرد آن را ) به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته باید قضا کند.
مکارم: [و] کفّاره هم ندارد، ولی بعداً قضا می کند. [پایان مسأله]
4- خوئی، تبریزی: بنابراحتیاط مستحب…
مظاهری: رجوع کنید به ذیل مسأله 1729.
*****
گلپایگانی: مسأله- زنی که زاییدن او نزدیک است و روزه برای حملش یا برای خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست . و باید* برای هر روز بنابراحتیاط لازم یک مد طعام به فقیر بدهد. و روزه هایی را که نگرفته باید قضا نماید.
. بهجت: واجب است افطار نماید و برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و در هر دو صورت روزه هایی را که نگرفته، بعداً باید قضا نماید.
* صافی: در صورت اول باید…
. صافی: ولی اگر روزه برای خودش ضرر دارد، رعایت این احتیاط لازم نیست، اگر چه بهتر است…
وحید: مسأله- زنى که زاییدن او نزدیک است و روزه براى حملش یا خودش ضرر دارد ، روزه او صحیح نیست ، و در صورت اوّل باید براى هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد ، و همچنین بنابر احتیاط مستحبّ در صورت دوم ، و روزه هایى را که نگرفته باید قضا نماید.
زنجانی: مسأله- زن بارداری که روزه برای حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و نیز اگر روزه برای خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و بنابراحتیاط مستحب باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد و درهر دو صورت اگر تا ماه رمضان بعد بتواند بدون ضرر روزه بگیرد باید روزه هایی را که نگرفته قضا کند، بلکه به احتیاط واجب اگر بعد از آن نیز بتواند روزه بگیرد، قضای روزه بر او واجب می شود.
فاضل: مسأله- اگر روزه گرفتن برای جنین زن حامله ضرر داشته باشد روزه بر او واجب نیست و باید قضای آن را بعداً بگیرد و اگر روزه گرفتن برای خود زن حامله ضرر دارد نباید روزه بگیرد و باید قضای آن را بعداً بگیرد و یک مد طعام نیز برای هر روز که روزه نگرفته به فقیر بدهد.
اهمیت صله رحم
هیچ خانواده ای صله رحم نمی کند، جز اینکه خداوند روزی را بر آنها جاری می نماید توجه به نزدیکان و دید و بازدید از اقوام و آشنایان یکی از زیباترین و با ارزش ترین کارهای اخلاقی و دینی است که ما ایرانیان در طول سال بخصوص در ایام فراغت و تعطیلات مبادرت به انجام آن می ورزیم، با رونق یافتن بازار دید و بازدید در ایام تعطیلات شادابی، طراوت و زیبایی خاصی به زندگی ها بخشیده می شود. صله رحم و به یاد داشتن نزدیکان و برقراری ارتباط با ایشان یکی از راههای مهم ابراز محبت، مهروزی و نوع دوستی به حساب می آید. با توجه به اهمیت و کارکرد مهمی که این واجب الهی در زندگی فردی و اجتماعی به دنبال دارد برای تقویت و گسترش فرهنگ نوع دوستی و صله رحم سزاوار است با شناسایی و برطرف نمودن آسیب های پیشروی آن موجبات بهره مندی از برکات این واجب دینی را فراهم نماییم.
معنا و مفهوم صله رحم
صله رحم از دو واژه صِلِه و رَحِم تشکیل شده است. صله از ریشه «وصل» به معنای پیوستن دو چیز است [1] معنای اصطلاحی صله رحم، ارتباط و دیدار با خویشاوندان و کمک به آنها است. [2] كلمه «ارحام» جمع كلمه «رحم» است و رحم در اصل به معناى محل نشو و نماى جنین در شكم مادران مى باشد ولى بعدها به عنوان استعاره و به علاقه ظرف و مظروف در معناى قرابت و خویشاوندى استعمال شد، چون خویشاوندان همه در اینكه از یك رحم خارج شده اند مشتركند پس كلمه” رحم” به معناى نزدیك و ارحام به معناى نزدیكان انسان است. [3]
صله رحم و فقط دیدار نیست، همیاری هم هست. باید به یاد داشت فرهنگ صله رحم نباید تنها به دیدار ختم شود بلکه سزاوار است، با آگاه شدن از نیاز و گرفتاری های اطرافیان قدمی در مسیر حل آن نیز برداریم. از این رو در روایتی از امام علی (علیه السلام) نقل شده است: «فَمَنْ أَتاهُ اللَّهُ مالًا فَلْیَصِلْ بِهِ قَرابَتَه[4] كسى كه از سوى خدا ثروتى به دست آورد، باید بستگان خویش را به وسیله آن دستگیرى كند».
جایگاه و اهمیت صله ارحام در آیات و روایات
از آنجا که آموزه های ارزشمند اسلامی برای حفظ و تقویت بنیانهای اجتماعی و روابط خویشاوندی تأکید بسیاری دارد، ترک و بی توجهی به ارحام، در منطق و فرهنگ اسلامی یکی از زشت ترین و بزرگترین گناهان کبیره به حساب آورده است. بی توجهی به ارحام در منطق قرآن آنقدر مورد نکوهش است که خداوند متعال در آیاتی چند به طور صریح و آشکار از کسانی که به این واجب دینی بی توجهی می نمایند، به شدت نکوهش می نماید و ایشان را از ترک صله رحم باز می دارد: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذی تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلَیْكُمْ رَقیباً؛ [نساء، آیه1] و از خدایى كه به نام او از یكدیگر درخواست مى كنید و از [بریدن با] خویشاوندان پروا داشته باشید، كه خداوند بر شما نگاهبان است». در مذمت و نکوهش قطع ارتباط با خویشاوند و شومی آن همین بس که در روایتی از امام باقر (علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: «مبادا با كسى كه قاطع رحم است رفاقت كنى، زیرا من او را در سه موضع از قرآن خدای عز و جل یافتم كه به او لعن شده است. [6] خداوند عز و جل می فرماید (23 سوره محمد): «بسا باشد كه اگر پشت دادید در زمین تباهى به بار آورید و قطع رحم كنید (24) آنهایند آن كسانى كه خدا لعنتشان كرده است و آنها را از گوش و چشم هایشان كور نموده است» و فرموده است (24 سوره رعد): «آن كسانى كه بشكنند پیمان خدا را پس از بستن آن و ببرند از آنچه خدا فرمان داده كه پیوست باشد و فساد كنند در زمین، آنانند كه لعنت از آن آنها است و بد خانمانى» و در بقره فرموده است (27): «آن كسانى كه بشكنند عهد و پیمان خدا را پس از بستن آن و ببرند آنچه را خدا فرمان داده كه پیوست شود و فساد كنند در زمین هم آنانند زیان كاران».
نقش صله رحم در توسعه رزق و روزی و فقر زدایی:
شاید در باور بعضی افراد ارتباط فقر زدایی و توسعه روزی با مسئله صله ارحام و ارتباط با خویشاوندان قدری مشکل به نظر برسد!. مگر می شود کسی با این شیوه بتواند فقر را از خود دور نماید.! چه ارتباطی بین این دو وجود دارد؟ اگر قدری نگرش خود در خصوص اسباب رزق و عوامل توسعه روزی ارتقاء بخشیم و نگاه خود را در خصوص محاسبات دنیایی و تأثیر گذار بودن عوامل مادی اصلاح نماییم، قدرت، اراده و تقدیر الهی را در این خصوص پر رنگ تر خواهیم دید.کسانی که روحیه ارتباط با دیگران در آنها قوی تر است امید بهتری به زندگی دارند در واقع می توان این چنین بیان داشت ارتباط با خویشاوند و دستگیری از ایشان موجب جلب رحمت و برکت الهی می شود قانون ثابت و مشخصی که در فرهنگ روایات به آن اشاره شده است. در روایتی از پیامبر اکرم نقل شده است: « هیچ خانواده ای صله رحم نمی کند، جز اینکه خداوند روزی را بر آنها جاری می نماید و آنها در تحت حمایت خداوند هستند» [7] در روایتی دیگر نقل شده است: امام على (علیه السلام): «اِذا قَطَّعُوا الرحامَ جُعِلَتِ الموالُ فى أیدىِ الشرارِ؛[8] هرگاه مردم قطع رحم كنند، ثروت ها در دست افراد شرور قرار مى گیرد». یکی از معانی ظاهری و ابتدایی که از این روایت به دست می آید این است، کسانی که صله رحم را قطع می کنند در این احتمال خطر قرار دارند که مالشان را از دست داده و افراد ناصالح مثل دزدان و کلاه برداران آن را تصاحب نمایند. از اینرو برای حفظ نعمت و دارایی سفارش به ارتباط با خویشاوندان شده است. کما اینکه از امام علی علیه السلام نقل شده است: «حِراسَةُ النِّعَمِ فى صِلَةِ الرَّحِمِ؛[9] حفظ نعمت ها در صله رحم است».
ارتباط صله رحم و طول عمر
به طور طبیعی و زیستی کسانی که روحیه اجتماعی و نوع دوستی و ارتباط با دیگران در آنها قوی تر است امید بهتری به زندگی دارند و نشاط و شادابی بهتری در زندگی ایشان خودنمایی می کند، از طرفی کسانی که از روحیه انزوا گرا برخوردارند و هیچ تمایلی به ارتباط با نزدیکان ندارند، خود را از این نشاط محروم ساخته اند. این دسته افراد علاوه بر محروم شدن از نشاط اجتماعی از برکاتی که خداوند متعال برای ارتباط با خویشاوندان قائل شده نیز محروم می شوند. از جمله برکات ارزشمند ارتباط با خویشاوندان طول عمر معرفی شده است. از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) نقل شده است: «مَن سَرَّهُ اَن یُنسَاَل َهُ فى عُمُرِهِ وَ یُوَسَّعَ لَهُ فى رِزقِهِ فَلیَتَّقِ اللّه وَ لیَصِل رَحِمَهُ؛ [10] هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزى اش زیاد شود، تقواى الهى پیشه كند و صله رحم نماید».
آسیب های پیش روی صله رحم
1). از غیبت بپرهیزیم: یکی از آسیب های شومی که شادی دیدار با نزدیکان را به سیاهی و تباهی مبدل می سازد دور شدن از موازین اخلاقی و گرفتار شدن در دام رذایل و گناهان کبیره است. گاهی دیده شده است مجلس دید و بازدید به مجلس توأم با گناهان مختلف از جمله غیبت و بدگویی از دیگران مبدل می شود که شایسته فرهنگ و آموزه های اسلامی نیست و می بایست از آن اجتناب نمود.
2). تجملگرایی و اسراف و زیاده روی: از جمله آسیب های مجلس صله رحم تجملاتی شدن آن و گرفتار شدن در گناه اسراف و زیاده روی است. این رویه نامناسب باعث می شود بازار دید و بازدید کمرنگ شود چرا که نوعاً افراد به واسطه چشم و هم چشمی خواهان برگزاری مجلس مهمانی مشابه هستند در حالی که توانایی مالی آن را نیز ندارند. و این موضوع به ختم ارتباطات خویشاوندی منجر می شود. نتیجه گیری با توجه به آثار و برکات فوق العاده ای که صله رحم و دیدار با آشنایان در پی دارد سزاوار است با شناسایی و حذف گناهان رایج در این مجالس زمینه بهره مندی از آثار سودمند آن را برای خود و دیگران فراهم نماییم.
===========================
پی نوشت ها: [1]. لغت نامه دهخدا، ج۷، ص۱۰۵۱۹. [2]. طاهری خرم آبادی، صلة الرحم و قطیعتها، ص۱۲، مؤسسه نشر اسلامی. [3]. ترجمه المیزان، ج 4، ص220. [4]. نهج البلاغه ، خطبه 142 ، ص 432 . [5]. الکافی، ج2، ص 641. [6]. همان، ج 2، ص 377. [7]. کنزالعمال، ج6، ص472، ح16607. [8]. كافى، ج 2، ص 348. [9]. تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 406 ،ح9303 [10]. بحارالأنوار، ج 71، ص 102. منبع:tebyan.net